Λιμνοθάλασσα Κορισσίων

Η Λιμνοθάλασσα Κορισσίων είναι ο σημαντικότερος ίσως υγρότοπος της Κέρκυρας. Ανήκει στο δίκτυο Natura 2000, ενώ εντός και περιμετρικά της δεν επιτρέπεται το κυνήγι με επαναλαμβανόμενες δεκαετείς απαγορεύσεις θήρας. Εκτός από την ίδια τη λιμνοθάλασσα, το εμβληματικό στοιχείο του οικοσυστήματος αυτού, είναι οι εκτεταμένες θίνες που βρίσκονται και μεταξύ της λιμνοθάλασσας και της θάλασσας, αλλά και προς την στεριά, αν και οι δεύτερες είναι παλιές και καλυμμένες με βλάστηση, ελαιώνες κτλ. Στις παράκτιες θίνες, οι οποίες φτάνουν στον Ίσσο τα σχεδόν 20 μέτρα ύψος, υπάρχει έντονη παρουσία αρκεύθων (Φοινικική και Μακρόκαρπη), οι οποίες τοπικά σχηματίζουν δάσος μαζί με Πουρνάρια, Σχινάρια, Κουμαριές, Αριές κτλ. Η ορνιθοπανίδα είναι πλούσια και έχουν καταγραφεί 206 είδη πτηνών. Αποτελεί πολύ σημαντική περιοχή για τα υδρόβια του νησιού, τα οποία διαχειμάζουν σε αξιόλογους αριθμούς. Παρυδάτια παρατηρούνται κυρίως στο βορειοδυτικό και το νοτιοανατολικό άκρο. Αξιόλογες είναι και οι συγκεντρώσεις των ερωδιών το χειμώνα. Κάποια χαρακτηριστικά αναπαραγόμενα είδη είναι ο Καλαμοκανάς, ο Θαλασσοσφυριχτής, το Νανογλάρονο, ο Συκοφάγος, ο Μελισσοφάγος κτλ. Από το 2004 και μετά άρχισε να γίνεται τακτικός επισκέπτης και το Φοινικόπτερο με μέγιστη καταμέτρηση 1180 άτομα το 2019. Στα ανοικτά της Κορισσίων το χειμώνα είναι το καλύτερο μέρος στην Ελλάδα για να συναντήσει κανείς το θαλασσοπούλι Σούλα. Από θηλαστικά το Τσακάλι υπήρχε μέχρι τη δεκαετία του 1990, ενώ αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της Αλεπούς στη νότια Κέρκυρα. Ο Λαγός επίσης διατηρεί εδώ έναν από τους υγιέστερους πληθυσμούς του στο νησί. Πρόσφατες προσθήκες στην πανίδα της περιοχής είναι ο Αγριόχοιρος (υπήρχε και παλιότερα στην περιοχή, αλλά άγνωστο μέχρι πότε) και ο ξενικός Μυοκάστορας. Τα ψάρια εσωτερικών υδάτων περιλαμβάνουν το Ζαχαριά, τον Θεσπρωτικό Πελασγό και τον μέχρι πρότινος θεωρούμενο ενδημικό της Κορισσίων, Κερκυρογωβιό. Αρκετά πλούσια είναι η ερπετοπανίδα, καθώς σημαντική είναι και η παρουσία ειδών πεταλούδας και λιβελούλας.