Ερεικούσα

Η Ερείκουσα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο από τα Διαπόντια Νησιά. Θα την δούμε συχνά και σαν Ερείκουσσα ή Ερεικούσσα. Οι Ιταλοί την ονομάζουν Μερλέρα. Το ελληνικό όνομα οφείλεται στους εκτεταμένους ερεικώνες που υπάρχουν στα υψώματα του νησιού. Το ιταλικό πιθανότατα οφείλεται στον Κότσυφα (Merlo) και έτσι το Μερλέρα μεταφράζεται ως Κοτσυφούσα. Το μέγεθός της είναι περίπου 4.500 στρέμματα. Το πιο πεδινό από τα Διαπόντια, με εύφορες κοιλάδες να διατρέχουν το νησί και πιο μεγάλη αυτή του Ποταμού. Το Μεροβίγλι είναι το σημαντικότερο ύψωμα, με ψηλότερη κορφή το Σαντάρδο (134 μ). Τα εδάφη του νησιού είναι κυρίως ψαμμιτικά και αργιλώδη. Βασικά στοιχεία της βλάστησης είναι οι ερεικώνες, οι κυπαρισσώνες και οι ελαιώνες. Από τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος, η Ερείκουσα έχει την πιο πλούσια παρουσία αμφιβιών και ερπετών. Έτσι έχουν βρεθεί εδώ ο Πράσινος Φρύνος, ο Δεντροβάτραχος, η Γραμμωτή Νεροχελώνα, το Σαμιαμίδι, η Κερκυραϊκή Σαύρα, ο Σαπίτης και η Δεντρογαλιά. Μια ιδιαιτερότητα της Ερείκουσας είναι ότι οι αρσενικές Κερκυραϊκές Σαύρες δεν έχουν μπλε λαιμό όπως στην υπόλοιπη βορειοδυτική Ελλάδα, αλλά έχουν κόκκινο λαιμό. Τα χερσαία θηλαστικά δεν έχουν μελετηθεί, αλλά υπάρχει ο Ρουμανικός Σκαντζόχοιρος και ο Λαγός. Στη θάλασσα υπάρχουν Ρινοδέφινα, Κοινά Δελφίνια και σπάνια εμφανίζεται και η Μεσογειακή Φώκια. Κάποια χαρακτηριστικά πουλιά που αναπαράγονται στο νησί είναι ο Φλώρος, ο Σπιτοσπουργίτης, η Σταχτοκουρούνα, ο Αετομάχος, ο Μαυροτσιροβάκος, το Μιλτοχελίδονο, το Σταυλοχελίδονο, το Λευκοχελίδονο, η Δεκαοχτούρα και ο Ασημόγλαρος της Μεσογείου. Στη θάλασσα είναι σημαντική η παρουσία του Αρτέμη, ενώ έχει παρατηρηθεί και η Σούλα. Φυσικά πολλά περισσότερα είδη εμφανίζονται κατά την μετανάστευση και κατά τη διαχείμαση. Ένα σημαντικό ποσοστό του νησιού και η γύρω θάλασσα ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000.